The Fukushima Nuclear Accident Independent Investigation Commission | 2012
De evaluatie van de kernramp in Fukushima Daiichi in 2011, die werd veroorzaakt door een aardbeving gevolgd door een tsunami, is een goed voorbeeld van het uitzoomen van een ramp en het leren van de lessen. Het is een echt voorbeeld van zelfreflectie omdat het diep graaft in het publieke ecosysteem waar overheid, bedrijfsleven en maatschappelijk middenveld samenkomen. Het is een vorm van netwerkanalyse. De ramp had een grote impact op het natuurlijke milieu en de ecosystemen. De ramp schokte de hele wereld.
Lezenswaardig omdat dit rapport de wederzijdse afhankelijkheden tussen organisaties in het publieke domein blootlegt, ook daar waar het onafhankelijkheden hadden moeten zijn. Het is actueel voor waar wij nu nog steeds moeite mee hebben: het creëren van checks & balances bij de invulling van het openbaar bestuur. In elk college van gemeenten, provincies en waterschappen blijft het immers een permanent punt van aandacht bij de verdeling en uitoefening van de portefeuilles, de mogelijke koppeling met mogelijke persoonlijke belangen en in de feitelijke werking in besluitvorming en sturing.
De conclusies van de Onafhankelijke Onderzoekscommissie naar het Kernongeval in Fukushima waren grondig en vernietigend. Ze wierpen licht op hoe attitudes, belangen, en regels en hun onderlinge afhankelijkheden, en het gebrek aan samenwerking in vredestijd (lees: vóór de aardbeving en de tsunami) tussen organisaties gerelateerd aan het publieke domein, de ramp hadden vergroot. Lees verder “Fukushima Rapport”
PRIMO Res Publica 