Over het dilemma van de mensheid
Donella Meadows, Dennis Meadows, Jørgen Randers en William Behrens III | 1972
In maart 1972 schokte een rapport van een groep jonge wetenschappers aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT), in opdracht van Aurelio Peccei, oprichter van de Club van Rome, de wereld. Het rapport blinkt uit in systeemdenken en modellering en is daardoor actueler dan ooit. Het handelt over publieke waarden en hun risico’s.
Nog steeds wordt “The Limits to Growth” beschouwd als een van de belangrijkste en meest controversiële milieuboeken aller tijden en blijft het gesprekken over duurzaamheid en ons voortbestaan op deze eindige planeet beïnvloeden. Hieronder volgt het verhaal achter deze baanbrekende publicatie.
Gepubliceerd in 1972 – De boodschap van dit boek geldt nog steeds: De onderling verbonden hulpbronnen van de aarde – het mondiale natuursysteem waarin we allemaal leven – kunnen de huidige economische en bevolkingsgroei waarschijnlijk niet veel langer dan tot het jaar 2100 ondersteunen, als het al zo lang duurt, zelfs met geavanceerde technologie. In de zomer van 1970 begon een internationaal team van onderzoekers aan het Massachusetts Institute of Technology een studie naar de implicaties van aanhoudende wereldwijde groei.
Ze onderzochten de vijf basisfactoren die groei op deze planeet bepalen en in hun interacties uiteindelijk beperken: bevolkingstoename, landbouwproductie, uitputting van niet-hernieuwbare hulpbronnen, industriële productie en vervuilingsgeneratie. Het MIT-team voerde gegevens over deze vijf factoren in een globaal computermodel. Vervolgens testten ze het gedrag van het model onder verschillende sets aannames om alternatieve patronen voor de toekomst van de mensheid te bepalen. The Limits to Growth is het niet-technische rapport van hun bevindingen.
Het boek bevat ook een boodschap van hoop. De mens kan een samenleving creëren waarin hij onbeperkt op aarde kan leven als hij zichzelf en zijn productie van materiële goederen beperkingen oplegt om een toestand van mondiaal evenwicht te bereiken met bevolking en productie in zorgvuldig geselecteerde balans. De kernboodschappen zijn:
-
- Met bestaand beleid zouden de fysieke grenzen aan de groei waarschijnlijk binnen één generatie worden overschreden.
- De meest waarschijnlijke uitkomst van het bereiken van deze grenzen zou overschrijding zijn, gevolgd door systeemafname.
- De bevindingen suggereerden echter ook een haalbaar alternatief voor deze uitkomsten – één waarin bevolkingsgroei en materiële productie in evenwicht konden worden gebracht met planetaire grenzen.
- De vierde conclusie was dat het realistisch gezien 50 tot 100 jaar, of zelfs meer, zou duren om dit alternatieve resultaat te realiseren.
- Ten slotte ontdekte het team dat elk jaar dat actie wordt uitgesteld om het alternatieve resultaat te bereiken, het aantal opties om overschrijding en ineenstorting te voorkomen afneemt.
Bibliografie
Meadows, D. H., Meadows, D. L., Randers, J., & Behrens III, W. W. (1972). The limits to growth: A report for the Club of Rome’s project on the predicament of mankind. Universe Books.
Overige bronnen:
PRIMO Res Publica 