Dit moment in de tijd is gekozen omdat overheid expliciet handelt bij het managen van publieke waarden, zijnde de bescherming van natuurlijke rijkdommen. Het is een voorbeeld hoe met de analyse van risico’s, zijnde de verdere aftakeling van ecosystemen, effectief maatregelen kunnen worden genomen.
Deze organisatie werd opgericht als een onafhankelijk uitvoerend agentschap van de federale overheid van de Verenigde Staten, belast met milieubeschermingszaken. Vanaf eind jaren 1950 tot in de jaren 1960 reageerde het Amerikaanse Congres op de toenemende bezorgdheid van het publiek over de invloed die menselijke activiteiten op het milieu zouden kunnen hebben.
In 1959 nam het Congres de Resources and Conservation Act aan om een Council on Environmental Quality (Raad voor Milieukwaliteit) op te richten in het Executive Office of the President (Uitvoerend Bureau van de President) en verklaarde een nationaal milieubeleid, dat het opstellen van een jaarlijks milieurapport vereiste. De basis voor het Environment Protection Agency was gelegd.
De publicatie van Silent Spring door Rachel Carson (1962) waarschuwde het publiek voor de schadelijke effecten op het milieu van het ongedifferentieerde gebruik van pesticiden.
Steff Geissbühler, partner van Chermayeff & Geismar Associates (2017), over het ontwerpproces (zie Miller, 2017) van het 1977 United States Environmental Protection Agency Graphic Standards System:
“Het Environmental Protection Agency van de Verenigde Staten werd opgericht in het kielzog van de toenemende bezorgdheid over milieuvervuiling om een combinatie van federale onderzoeks-, controle-, normerings- en handhavingsactiviteiten binnen één overheidsinstantie te verenigen om de gezondheid van de mens te beschermen en de lucht, het water en het land waarvan het leven afhankelijk is, te beschermen. Van het reguleren van de uitstoot van auto’s tot het verbieden van het gebruik van DDT; van het opruimen van giftig afval tot het beschermen van de ozonlaag; van het verhogen van recycling tot het revitaliseren van oude industrieterreinen in binnensteden, de prestaties van het EPA hebben geresulteerd in schonere lucht, zuiverder water en beter beschermd land. Zo introduceerden we het project op ons projectformulier.
In 1967 kwam ik vanuit Zwitserland naar de VS om les te geven aan het Philadelphia College of Art. Het was aanvankelijk een schok om overal afval te zien in de straten en op de trottoirs die bezaaid waren met kauwgom en sigarettenpeuken, afval, lucht- en watervervuiling, met pesticiden besproeid fruit en groenten, en vervallen buurten en parken. Richard Nixon, die later verantwoordelijk was voor de oprichting van de EPA, werd al snel tot president gekozen. Maar het was ook een tijd waarin mensen over de hele wereld zich serieus zorgen begonnen te maken over onze planeet.
…Als eerste stap, na de uitgebreide audits die in het voorwoord worden beschreven, wilden Tom Geismar en ikzelf de lange en complexe naam inkorten tot een spreekwoordelijk acroniem. We keken naar alternatieven, maar begrepen al snel dat het publiek het agentschap kende als EPA en stelden voor dit aan te passen als een meer directe, korte en communicatieve naam.
Het bloemenlogo of -symbool was een overblijfsel uit het “Flower Power”-tijdperk van de jaren ’60. Ik herinner me nog heel goed het iconische beeld van de “Flower Power”. Ik herinner me nog heel goed het iconische beeld van een jong hippiemeisje dat een bloem in het zakelijke uiteinde van het machinegeweer van een soldaat stopt. Het midden van het bestaande zegel, dat zon, lucht, water en land symboliseert, was en is toepasselijk, maar de complexe weergave van de bloem leek zwak en misschien te “vrouwelijk” om als schild van een wetshandhavingsinstantie te dienen.”
Moore (1995, p.76-83) beschrijft de missie van de EPA. William Ruckelshaus, de eerste directeur van de Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA), richtte de missie op “vervuilingsvermindering,” waarmee hij de basis legde voor een strategie gericht op het terugdringen van vervuiling. Deze keuze weerspiegelde een balans tussen het publieke belang in een schoon milieu en economische prioriteiten zoals groei en lage belastingen. Ruckelshaus koos bewust voor een actieve aanpak om het milieu te verbeteren, wat aansloot bij de groeiende bezorgdheid van het publiek. Ondanks beperkte wetenschappelijke data over milieukwaliteit vond hij dat actie nodig was en dat het praktische inzicht in de voor- en nadelen van vervuilingsreductie via daadwerkelijke uitvoering kon worden verkregen.
De term “vervuilingsvermindering” was strategisch: het toonde betrokkenheid zonder te beloven dat vervuiling volledig zou verdwijnen, wat bedrijven de tijd gaf om zich aan te passen. Dit trok steun van milieubeschermers en bood tegelijkertijd geruststelling aan het bedrijfsleven. De term gaf de EPA ook heldere, haalbare doelen, namelijk het motiveren van bedrijven om lucht- en watervervuiling te beperken, zodat Ruckelshaus direct voortgang kon boeken zonder de doelstellingen van de EPA drastisch te veranderen.
Deze strategie gaf de EPA een missie die politiek en operationeel haalbaar was en bevestigde haar rol als essentiële organisatie voor milieubescherming.
Bibliografie
Carson, R. (1962). Silent Spring. Houghton Mifflin.
Moore, M. (1995). Creating Public Value: Strategic management in government. Harvard University Press.
Chermayeff & Geismar & Haviv (2017). EPA. Geraadpleegd op 14 november 2024, van https://www.cghnyc.com/work/project/epa
Miller, M. (2017, 24 april). When The Environmental Protection Agency Had Good Design. Fast Company. Geraadpleegd op 14 november 2024, van https://www.fastcompany.com/90111373/when-the-environmental-protection-agency-had-good-design
PRIMO Res Publica 